چهار ماهگی

××عکس ها اضافه شد××

امروز ملودی عزیزم چهار ماهه شد. اینقدر کارهاش شیرینه که سیر نمیشم از بازی باهاش. دوست داره همه توجهمون بهش باشه و با خنده ها و صداهایی که درمیاره حسابی مجذوبمون میکنه. هر چیزی که نزدیکش باشه با دستش میگیره و بدون هیچ ارزیابی ای می بره تو دهنش. حتی گاهی وقتا بالش کوچیکشو از زیر سرش میکشه و میبره تو دهنش . دیگه کمتر از قبل انگشتاشو میخوره و دلش میخواد چیزهای جدیدتر امتحان کنه ولی یکم میترسم که اسباب بازی بهش بدم چون ممکنه به خودش ضربه بزنه. به پیشنهاد مسعود دیشب یه پلاستیک فریز باد کردم و دادم دستش. خیلی سرگرمش کرد. هی بهش چنگ میزد و میبرد تو دهنش اما چون دیروز صبح ناخن هاشو کوتاه کرده بودم نتونست پاره ش کنه. آخرش از اینکه اینقدر نفوذ ناپذیره و نمیتونه هر جور میخاد کنترلش کنه خسته شد. لبتاپ که جلوم هست اونم خیره میشه به صفحه و اگه براش عکس بذارم چشم میدوزه بهشون. تازگیا روی شکم که میخابونمش با پاهاش اینقدر فشار میده و اگه شده یک سانت خودشو میکشه جلو وقتی خسته شد همونجا سرشو میذاره رو زمین و هرچی جلو صورتش هست میخوره.

صبح بردیمش بهداشت برای مراقبت های ماهیانه و واکسن چهار ماهگی. ساعت 8 که بیدار شدیم ملودی هم بیدار شد اونجا اول تو بغل من بود. میخواست ایستاده نگه ش دارم و با چشم های کنجکاوش بقیه رو تماشا میکرد. خیلی منتظر شدیم خسته شد رفت تو بغل مسعود یکم راه رفتن و خوابش برد تا نوبتمون شد. روی وزنه که گذاشتمش بیدار شد و از اینکه اطرافش تنگ شده بود خوشش نیومد. وزنش خوب بود و شده 7 کیلو. قدش هم 64 سانت. یکم که تو بغلم آروم شده بود داشت دوباره بقیه رو تماشا میکرد و گردنشو میچرخوند که پشت سرشو خوب ببینه دلم میسوخت که اینقدر سرحاله و نمیدونست قراره بهش سوزن بزنن. همینکه براش واکسن زد از گریه سرخ شد و اشک بود که از چشماش سرازیر شد.دلم براش کباب شد اما خداروشکر زود آروم شد تو راه برگشت تو بغلم خابش برد. اومدیم خونه و گذاشتمش تو تخت. فعلا خوابه خداکنه مثل دفعه قبل باشه و تب نکنه.

دیروز و پریروز که کلاس داشتم دلم براش یه ذره شده بود و لحظه شماری میکردم که بیام خونه و تو بغلم فشارش بدم. همینکه منو میدید با اینکه با لباس بیرون بودم اما سریع برام می خندید و خوب میشناخت.

چهارشنبه از شیراز برگشتیم تو فرودگاه مسعود بغلش کرد و هیچ عکس العمل خاصی نشون نداد. اما از اون روز وقتی هر دومون کنارش هستیم توجه ش به بابا هست و هر جا بره خوب بهش دقت میکنه و با نگاهش دنبالش میکنه. خونه که اومدیم خواب بود و وقتی که بیدار شد واکنشش طبیعی بود اما شب که گذاشتمش توی تختش اینقدر خندید و دست و پا میزد و بالای سرشو نگاه میکرد. معلوم بود که اونجارو شناخته و خوشش اومد که برگشته. نگران این بودم که بیایم خونه سرش خلوت میشه و حوصله ش سر میره اما خیلی خوب خودشو وفق داد و اصلا مشکلی نداشتیم. بخصوص وقتی تلوزیون روشن هست با دقت تمام نگاه میکنه خودم هم شک میکنم که انگار کاملا متوجه میشه!!

نگاه ها، صداها، خنده ها و حرکاتش اینقدر آگاهانه و دوطرفه شده که کاملا میشه منظورشو فهمید. وقتی باهاش حرف میزنم کاملا گوش میده و بعد از من شروع میکنه به حرف زدن به سبک خودش.

برای دخترم: عزیز نازنینم اینقدر شیرین و دوست داشتنی شدی که دوست دارم  ساعتها از حرکت بایستند و هیچوقت این روزها تموم نشه. نقطه پرگار زندگیم تو شدی و با وجود تو خیلی چیزهای مهم ارزششونو برام از دست دادن. برام تنها خوشحالی و راحتی تو مهمه و هر چیزی که برخلاف این باشه نمیتونم بپذیرم. دوست دارم تو دردت نمی اومد و میتونستم اینقدر تو بغلم فشارت بدم شاید قدری از این عشق فروکش کنه. ببین یه دختر 64 سانتی با آدم چیکار میکنه!